Ik heb een moestuin. Of eigenlijk is mijn moestuin al vijf jaar een project waar ik in januari grootse plannen mee heb. Elke winter droom ik van grote stronken rabarber in mei, rijtjes bietjes en worteltjes in juni en lange zomers vol verse sla. Helaas stranden mijn fantasieën meestal medio maart als er gespit en geschoffeld moet worden. Tekort aan tijd is natuurlijk het beste excuus. Maar dat komt natuurlijk omdat mijn prioriteiten meestal niet liggen bij het braakliggend stukje achtertuin. Het onkruid wieden probeer ik nog wel eens uit te besteden. Mijn kinderen slepen er vaak een prima deal uit. Bijvoorbeeld een liedje downloaden voor een vierkante meter schone zwarte aarde.Af en toe lukt het om een reepje grond moestuinklaar te maken zodat er wat geplant kan worden. In 2009 heb ik een dozijn jonge preitjes gekocht om uit te zetten op de plek waar ze groter konden groeien. De preitjes stonden mooi in wat slordige rijtjes door de tuin. Ik had namelijk niet genoeg omgespit voor een keurig peloton. Helaas was ik de preitjes vergeten. Prei is weliswaar erg lekker maar ook het hele jaar voor weinig te koop. Zelfs helemaal schoon en voorgesneden. Niks mis mee en lekker makkelijk.Mijn dappere preitjes hebben de zware winter van vorig jaar overleefd. En wel zo goed dat ze, inmiddels dikke joekels van preiplanten, mij in de zomer van 2010 aangenaam verrasten. Gigantische bloemen verschenen er her en der in de tuin. En zelfs deze winter staan de bloemen nog parmantig boven het onkruid uit. Kortom, prei is een aanwinst voor je tuin. Maar mijn prei in de pan komt gewoon uit de winkel.Eerder verschenen in maandelijks magazine van DEEN supermarkten
Source: New feed