Ben van vijf houdt van eten. Of liever gezegd, hij weet wat hij lekker vindt. Je zou hem ook kieskeurig kunnen noemen. Maar mij hoor je niet klagen. Er gaat een hoop zonder morren in. Het is soms wel verrassend wat hij wel of niet wil. Ben zegt niet van rode groente te houden. Geen probleem, voor een goed eetpatroon zijn rode kool en rode biet niet noodzakelijk. Maar ik haal wel wekelijks grote bekers felrode snoeptomaatjes voor hem.Zo heeft hij meer eigenaardigheden. Ben lust bijvoorbeeld graag rauwe komkommer en worteltjes. En is gek op rucola. Maar van gekookte wortel moet hij kokhalzen en courgette ligt iedere keer weer op de rand van zijn bord. En spinazie à la crème , het wondermiddel om kinderen aan de groente te krijgen? Hij gruwt ervan. Maar als we spinazie gesneden rucola noemen, tot hilariteit van zijn grote broers, dan lukt het wel. Appelmoes lust hij sinds kort en ook broccoli gaat er goed in. Kortom, met het groente leren eten komt wel goed voordat hij het huis uit is. Dat er echter nog iets aan zijn opvoeding ontbreekt bleek uit de constatering bij de sperziebonen op zijn bord: “Hoe maakt de fabriek die zo lekker?”Misschien toch eens wat vaker een rondje fietsen langs de boeren in de buurt om te kijken waar al dat gezonde groen vandaan komt….
Groente leren eten?
– Het schijnt 10 tot 20 happen te duren voor je iets lekker vindt. Goed om te weten (altijd een paar hapjes proeven voor je mag zeggen dat je het niet lust)
– Lust je kind iets echt niet? Wacht een paar maanden en biedt het dan weer eens aan.
– Ga inderdaad eens kijken hoe groente groeit. In een plantenbak, moestuin of bij de boer. Het ontzag groeit en de bereidheid tot proeven ook.
– Laat je (oudere) kind iets vies eens proeven met de vraag of hij/zij precies kan uitleggen wat er niet lekker aan is. Bewust proeven haalt vooroordelen en aversie gemakkelijker weg. Vaak is het bijvoorbeeld het mondgevoel (champignons, andijvie) en niet de smaak.
Source: New feed