‘Ontspannen is zo eenvoudig nog niet’
Een yogaweek klinkt als ultieme ontspanning. Rust met een hoofdletter. En dat klopt ook voor een groot deel. Maar voordat ik ernaartoe reed, moest ik eerst een flinke stapel werk wegwerken en deadlines halen. En voor een aangename terugkomst had ik de bedden verschoond en de wasmanden leeggemaakt voor de vakantiewas. De koffer werd uiteindelijk vijf minuten voor vertrek dicht geritst. Waardoor ik een kwartier van huis erachter kwamen dat ik mijn tandenborstel was vergeten. Geluk is … dat overal tandenborstels te krijgen zijn.
Al met al was er even tijd nodig om te acclimatiseren. Want om uit de stress over te stappen naar de ‘relaxmodus’ is niet zo eenvoudig. Ik dacht dat ik wat had opgestoken van de coronalockdown. Maar of ik nou op een tropisch eiland zit met een goed boek, lavendelvelden ga schilderen in de Provence of vijf dagen ga onthaasten in een klooster, die knop moet iedere keer weer om.
Om me heen hoor ik al jaren steeds weer dezelfde verhalen. Wekenlang verheugen we ons op vakantie. Eindelijk eens lekker niks doen, tijd voor elkaar en heerlijk ontspannen. Maar eenmaal op de plek van bestemming krijg je koppijn omdat die in maanden opgebouwde spanning er nu eindelijk uit kan, maak je ruzie met je vent omdat je sinds tijden weer eens op elkaars lip zit en klagen de kinderen vanwege slechte wifi. Tegen de tijd dat je het relaxte mañana-gevoel onder de knie hebt, vertrek je weer naar huis.
Natuurlijk neem ik mezelf voor om dat vakantiegevoel deze keer vast te houden, maar ja, thuis wacht de stapel vakantiewas, de poezenvlooien en de propvolle inbox met mailtjes die dringend op een antwoord wachten. Ontspannen tíjdens de vakantie gaat al moeizaam, maar probeer het maar eens in te bouwen in je huisje-boompje-beestje-ritme thuis. Een doordeweekse avond vrijhouden voor bijvoorbeeld een uurtje ontspanningsyoga? Goed plan. Maar als ik direct vanuit de file eerst de de jongste van een warme hap moet voorzien en ik pas weg kan als dezelfde jongste zijn hockeysokken eindelijk gevonden heeft, dan daalt die hartslag pas naar een ontspannen niveau als de les net is afgelopen. Dat wil zeggen: als ik al ben gegaan. Want ja, zo moe hè.
Intussen blijven we met zijn allen behoefte houden aan rust en ontspanning. De een ontstrest door een hotstone-massage, de ander geeft zichzelf op voor een cursus ‘Ontspannen vanuit je buikchakra’. Want om te kunnen ontspannen moet je tegenwoordig de deur uit. Ontspannen is niet meer iets wat je bént maar wat je dóet.
Toch mooi dat corona ons uitnodigt om wat meer thuis te blijven. Wat vaker een dag helemaal niets plannen zodat hij lang en leeg voor ons ligt. De hele dag in pyjama op de bank liggen of op je rug in het gras wolkjes tellen. Net als vroeger in de schoolvakanties toen kinderen zich nog gewoon mochten vervelen. Is vast nog een hele opgaaf om de boel de boel te laten en niet ’s ochtends automatisch de computer aan te zetten. En om je vooral niet calvinistisch schuldig te voelen over zoveel rust. Maar de wijze les die ik van mijn yogajuf deze week heb geleerd is dat ontspannen met een massage of uurtje yoga geen zin heeft als je de oorzaak van je stress niet wegneemt. Maar eens lanterfantend bedenken hoe ik niet mijn hoofd maar mijn agenda leger krijg… 🙂