Ik kreeg een verassend inzicht de afgelopen week door enkele nieuwsfeitjes over chips en door een vraag over chips van een wielrenner. Om met die vraag te beginnen, waarom hebben chips een slechte reputatie als herstelvoer na het fietsen als je veel zout hebt uitgezweet?
Chips hebben*
inderdaad geen beste reputatie. Kort gezegd, het zijn zoute dikmakers die tot de laagste regionen van de culinaire competitie behoren. Behalve natuurlijk de telers van chipsaardappelen, kijken we een beetje neer op krokante aardappelschijfjes. Maar het is een haat-liefdeverhouding. Want dezelfde chips leiden tot bodemdrift als de zak eenmaal geopend is. Iedereen vindt chips lekker en kan er door de combinatie van smaak en crunch, vrijwel niet vanaf blijven.
Ik las dat een portie chips een van de goedkoopste manieren is om veel energie binnen te krijgen. Maar ook dat een zak chips in vergelijking met veel andere voedingsmiddelen heel duurzaam is. De bekendste zakkenvuller van Nederland, excusez le mot, zit in Noord-Holland waar ook de meeste telers van hun chipsaardappelen zitten. Aardappelen hebben in
vergelijking met andere voedingsmiddelen een hele lage milieubelasting. Het enige waar je over zou kunnen vallen, is het aluminiumlaagje in de chipszak. Dat is volgens de producent nodig om de chips tot in lengte van dagen vers te houden. Of dat nodig is, daar kun je over discussiëren. Conclusie is echter dat chips een duurzame en goedkope energieleverancier zijn die iedereen lekker vindt. Honderd gram chips levert evenveel energie en zout als een kleine kant-en-klaar maaltijd, bevat veel vezels en zelfs vitamine C. Het is gefrituurd in onverzadigd vet en bevat daarnaast veel koolhydraten die fietsers eenvoudig weer verbranden in hun grote beenspieren.
Dit leidde bij mij tot een gekke gedachtenkronkel voor sportievelingen. Sporten is gezond maar sporten vreet ook energie. En dat maakt de klimaatbelasting van een sporter, hoe gezond het gedrag ook is, hoger is dan van een couch potato. Met dat in gedachten is het wellicht een goed idee dat fietsers hun door fietsen verbruikte energie aanvullen met een energiebron met een lage klimaatbelasting. U begrijpt het al. Fietsers zijn bijna moreel verplicht om te herstellen met chips. En misschien is dit wel een motivatie voor velen om meer te gaan fietsen. Goed bezig!
*Uit een Vlaamse steekproef onder 1200 chipseters blijkt dat men chips als meervoud ziet (..chips bevatten..) als mensen elk chipje apart pakt en eet. Chipseters die ‘graaien’, gebruiken chips als enkelvoud (..chips bevat…) Officieel is chips natuurlijk meervoud.