Mindless bunkeren

Het is natuurlijk een prima idee om met aandacht te eten. Langzaam kauwen en bewust van iedere hap genieten. Bestek eventjes neer leggen, slokje wijn of water en eens kijken wat voor lekker hapje de volgende zal zijn. Heerlijk genieten wat meestal goed lukt op een lome avond in het weekend.En soms heb ik daar helemaal geen tijd en zin in. Dan moet er gewoon gegeten worden anders val ik van mijn graatje. Geen tijd voor flauwekul bij de lunch maar gewoon even een flinke hap uit een dubbele boterham met kaas. Grote slok karnemelk om het weg te spoelen en een appeltje na. En weer door met leuke of minder leuke bezigheden.Ik train namelijk heel veel op het moment. Ik ga voor Artsen zonder Grenzen de Tour for Life fietsen in de eerste week van september dit jaar. Een tocht van Italië naar Nederland in acht dagen met heel veel bergen in het parcours. En omdat ik gemiddeld meer dan tien uur train per week, ligt mijn energieverbruik veel hoger dan normaal.En trainen is leuk. Ik heb half Nederland al op de fiets gezien en ben bijvoorbeeld tot de conclusie gekomen dat Nederland groener en mooier is dan ik dacht. Laatst heb ik met mijn fietsende echtgenoot een tocht van 166 kilometer in de Ardennen gefietst. Ook heel mooi. Maar ondertussen moet je blijven eten en drinken want anders wordt lekker fietsen vooral hangen en wurgen.Gemiddeld is dat 750 milliliter zoete vloeistof per uur en af en toe een reepje of stuk ontbijtkoek. Op een lange tocht betekent dat af en toe moet bijvullen. Zo moest ik in de Ardennen in een supermarkt op zoek naar vocht en iets eetbaars. Op de parkeerplaats, tussen de karretjes en auto, werden de bidons weer bijgevuld en even paar minuten de tijd genomen om te eten en te drinken.En wat was dat lekker. Een flink stuk rijstevlaai schoven we met grote happen naar binnen met af en toe een slok drinken. Daar zaten mijn man en ik in het zonnetje te genieten. Een beetje moe met zware benen. Niks ‘ladylike’ genieten maar als een klein kind lekker proppen. Omdat je weet dat je er dan in de laatste kilometers weer even tegen kan.Het klinkt misschien als mindless bunkeren. Maar gek genoeg is het dat niet. Ik kan me van heel veel fietstochten, van Frankrijk tot Nieuw Zeeland, bijna fotografisch herinneren hoe ik op een stoepje eten naar binnen werkte. Los van alles wat hoort, simpelweg genieten van iets wat je lijf op dat moment heel hard nodig heeft. Soms is lekker eten niet meer dan dat…
Source: New feed